Nga Redaksia:
Për gjysmë shekulli opinioni publik e ka parë George Soros-in si “filantrop”, “donator të shoqërisë civile”, “promotor demokracie”. Por dokumentet e dala nga arkivat diplomatike, kabllogramet e WikiLeaks dhe rrëfimet e ish-zyrtarëve amerikanë tregojnë diçka krejt tjetër: Soros nuk ka qenë kurrë aktor i jashtëm. Ai ka qenë i lidhur direkt, i “kablouar”, në zemër të politikës së jashtme të SHBA-ve që nga koha e Henry Kissinger e deri te revolucioni dixhital i kontrollit të fjalës sot.
Ky nuk është më diskutim, nuk është teori. Është dokumentim.
Nga ’70-ta e deri sot – rrjeti i Soros nuk ishte bashkëpunëtor, por instrument
Kabllogramet tregojnë një fakt të pakëndshëm për shumë qendra pushteti:
Soros informonte diplomatët amerikanë.
Fondacionet e tij krijonin rrjete “civil society” që punonin në sinkron me interesat e Washingtonit.
Revolucionet “grassroots” që shiteshin si spontane ndodhnin fiks atje ku SHBA kishte nevojë për ndërrim regjimesh.
Narrativa e “mbrojtjes së të drejtave të njeriut” shërbente si mbulesë e një makinerie gjigante ndikimi global.
Pra, Soros nuk vepronte jashtë strukturës së pushtetit amerikan — ai ishte pjesë e saj.
Revolucionet me ngjyra: model Soros i aplikuar nga Ballkani në Eurazi
Gjithçka që ndodhi në Serbi (Milosevic), në Gjeorgji (Saakashvili), në Ukrainë (Yanukovych) dhe në dhjetëra vende të tjera ndiqte të njëjtin manual:
- Krijohet rrjeti i OJQ-ve, mediave “të pavarura” dhe analistëve.
- Këto rrjete financohen nga Fondacioni Soros, USAID, NED, dhe struktura diplomatike.
- Ndërtohet perceptimi i revoltës popullore.
- E gjithë fushata futet nën flamurin e “demokracisë”, ndërsa në prapaskenë operon qendra e ndikimit.
- Regjimi bie. Instalohet qeveria e dëshiruar nga Washingtoni.
Ky nuk ishte aktivizëm.
Ky ishte një franchizë ndërkombëtare e perandorisë moderne, ku Soros shërbente si drejtues i linjës së prodhimit.
Nga rruga në internet – revolucioni i ri është dixhital
Në dekadën e fundit, manuali evoluoi:
- “Trusted flaggers”
- “Digital safety boards”
- Koalicione të fact-checking
- Platforma që bëhen policë të fjalës
Janë versioni dixhital i revolucionit me ngjyra. Nuk rrëzojnë më qeveri — rrëzojnë zëra të pakontrollueshëm. Nuk shkatërrojnë institucione — fshijnë kundërshtimin nga interneti.
Ky është kontrolli modern: pa tanke, pa gaz lotsjellës, vetëm me algoritme, censurë, dhe etiketa “disinformacion”.
George Soros – modeli i oligarkut të ri global
Soros nuk ishte udhëheqësi suprem. Ai ishte prototipi.
- Ai tregoi se si mund të kombinohen:
- Kapitali financiar
- Fondacionet “humanitare”
- Rrjetet mediatike
- Akademia
- Aktivizmi i eksportuar
- Politika e jashtme amerikane
…për të krijuar një superstrukturë ndikimi që mund të ndryshojë qeveri, të formësojë narrativa, të polarizojë shoqëri dhe të drejtojë opinionin publik drejt interesave të pakicës që kontrollon kapitalin global.
Maska e humanitarizmit është grisur
Kabllot e WikiLeaks, rrjedhjet diplomatike dhe dokumentet e reja nuk japin thashetheme. Ato japin rrëfime të vetë arkitektëve:
- Kush financoi?
- Kush planifikoi?
- Kush udhëhoqi rrjetin?
- Kush përfitoi?
Përgjigjja është e njëjtë në çdo dekadë: e njëjta dorë, i njëjti fondacion, i njëjti model pushteti.
Miti i “filantropisë” ka rënë.
Pas saj ka qëndruar një infrastrukturë globale që ndërthur para, politikë, diplomaci dhe kontroll narrativ.
Tani arkivat po kthehen kundër arkitektëve
Historia nuk flet me zë të ulët.
Ajo pret momentin kur të plasë diga.
Dhe tani po plas.
Dokumentet nuk rrjedhin ato ulërasin.
Ato tregojnë se Soros nuk ishte jashtë sistemit.
Ai ishte projekti pilot.
Dhe tani makineria e tij globale e “disinformacionit”, “verifikimit”, “demokracisë së eksportuar” dhe “civil society” po gërryhet nga vetë provat që ka lënë prapa.
Ky është çasti kur bota sheh për herë të parë fytyrën e vërtetë të perandorisë moderne.